çiçeklerden söz etsem ama hangi çiçeklerden
onların sokağa yayılan kokularına gereksinim var mı
kendileri kokluyor mu kendilerini
onların elinde mi açmak ya da açmamak
ıssız bir dağ başında veya çocuk cıvıltılı
bir bahçeye yayılmak keyfince
sevinir mi üzülürler mi
biri koparıp koklayınca çiçeklerini


gerçekte çok severim çiçekleri
en küçüğünden en görkemli açanına dek
gözlerimin gönlü açılır, ruhum aydınlanır
bir vişne, kiraz, armut çiçeğini görünce
aklıma gelmez meyve vereceği
böyle olsa gülleri sevmezdim
sonra sümbül’ü, menekşeyi, lâleyi
gördüğümde aynı duygular uyanır
’koparma dalında sev’


yollara çiçekler dikilir, sökülür, tekrar dikilir
çiçeklerin bazı kişileri kazandırdığını bilmezdim
söz gelimi küçük bir ülkenin bütçesini katladığını
bu bilinç soğuttu sokak çiçeklerine bakışımı
kimi ne kadar kazandırıyor diye bakarım artık
kim bilir hangi eksikler tamamlanır
hangi insanın önüne ekmek konur
hınzırlık ben de
sana mı kalmış
dünyayı kurtarmak
ince eler, sık dokursun

sözüm yok kır çiçeklerine
duvarda patlayıp açan çiçeklere
uçuruma tutunup açan çiçeğe..


14. 06. 2017 / Nazik Gülünay