5
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
925
Okunma
HZ. MUHAMMED’ E
DAMLALAR
Doğarken; "O "bu dünya ya,
Nur kapladı birden bire dünya ya.
Sustu bülbüller, suya hasret güller,
Düştü gökyüzünden çığ gibi damlalar.
Kimse bilmezdi , geleceğin Peygamberi,
Tuttu Cihanı bir garip telaş.
Yürekler kavruldu, gözler seyre daldı,
Ağladı gökyüzü suya düştü damlalar.
"O"Herkesten heybetliydi, merhametliydi,
Şahlandı serçeler, gül kokulu Peygamber.
Ne isyan etti , ne günah işledi,
Ölmüştü babası, döküldü çığ gibi damlalar.
Sular yandı , Yüzü perde perde nurlandı,
Annesi; Amine , Babası; Abdullah dı.
Cismi Cihana, ismi dünya ya yayıldı,
Ağladı bülbüller , güle düştü damlalar.
Sonra büyüdü yağız bir delikanlıydı,
Başı dumanlı, yüreği derinden yaralıydı.
İslama her yönden sımsıkı bağlıydı,
Çözüldü dilleri, aktı gönüllere damlalar.
ZEHRA YÜCEL
;
5.0
100% (8)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz