şu yalnız yüreğimde
bir şiirin yapraklarına sarılıyorum
güneş gözünü kısıyor üstüme
su, yağmur döküyor
bardaktan boşalırcasına ıslanıyorum
ateş, kurşun sıkıyor yüreğime
sanki bir şarjör mermi boşalıyor beynime

içimde bir aşk köhneleşmiş
köle olurcasına yüreğimi kırbaçlıyor
sev diyor
vazgeçme
unutma
umudunu kaybetme diyor

gök kuşağını göğsüne sarmış bir yalnızlıktan sesleniyorum
sesimi duyan hiç bir şiir yok etrafımda
şiirler idama durmuş sanki
veya bir uçurumdan atmış şairler şiirleri
şairlerde şiirleri öldürürmüş
bunu yüreğim söylüyor
bende yüreğimin yalancısıyım

karanfil kokan sokakların
kış kadar soğuk bakan yüzünü avuçlarımda tutuyorum
avuç içlerime kadar üşüyorum
bir sonbahar hüznü var üstümde
ve yaprak döküyorum sessizce

sonra yaralarıma kadar çarpan deniz
tuz basıyor tüm acılarıma
bir panzer eziyor özlemlerimi
bir postalın altında çocukluğum
ve bir kadının yaktığı ağıtta ölüyorum

aslında çelik kadar sağlamdır yüreğim
karanlık gecelerden gelip
güneşli günlerin hayalini kuruyorum
adım deniz
bir çöl kadar yalnızım


- ibrahim dalkılıç

10/06/2017
21:25 izmir