gri bir bulutu
mavi düşünür gibiyim
sonra diline yasak konulmuş bir çocuk
gözleri ağlamaklı bir şiir
ve parmak uçlarına kadar kırılmışım

soğuktun, üşüyordum
uzaktın, özlüyordum
sevdaydın, düşümde seni görüyordum

canıma sen kadar yakışan bir şiir hiç görmedim
yarama kabuk oluyordun
mesafelerce uzaktan sarılıyordun
ağzıma kadar sen doluyordum

sen bir şehirde
ben başka bir şehirde
aynı gök altında
aynı hayaller kuruyorduk
sen göğsümde yıldız oluyordun
bende gökyüzü oluyordum, ıslak şakaklarına
seni göğsümde uyutuyordum

ama yüreğim kadar güzel seviyorum seni
ne kıymetin eksiliyordu bende
nede sevdamı eksiltiyordu yokluğun
bazen bir boran oluyordun
bazen güneş
bazende gece ile gündüzün son bulduğu şafak oluyordun
seni şafağın ilk ışıkları gibi seviyorum
sense karanlık bir akşam üstü oluyordun bana

göğsümden bir yıldızı çaldılar
umudumu
yarınımı
seni çaldılar
bir çocuğun hüznünde boğuluyorum

karanlık bir yüreği
mor bir yalnızlıkla aydınlattım
ve bir nehrin yatağına
özlemlerimi bıraktım
senden uzakta bir ben kaldım
bir sen yoksun yanımda

ibrahim dalkılıç

08/06/2017
21:15 izmir