Gün ışığının güne yansımasıyla var oldum sanmıştım.
İçimde olan ışıkla yoğrulmuştum.
Rüzgar beni benden alıp, herşeyin saydam olduğunu görene kadar.

Bedenim ateşle kavruldu, Ateş olmuştum.
Küllerin içinde yok oldum.
Kalan ruhum oldu, yeniden ışıldayan.
Küçücük bir ışık olmuştum Evrene.
Oldum olsam, Olan tarafım sükunetini korurken yol almışım şaldır şaldır akan bir Nehir olmuştum.
Anladım sandım; Su gibi aziz ol dediğinde.
Meğer sadece anlamanın ne olduğunu anlamıştı yüreğim.
Suyun içinde yok oldum.
Yüzeye çıkınca, Güneşin parıltısı yandı ruhumda ve asıl yansıyan kendimdim bana.

Gözlerimi açtığımda kendimi bir başka Dünya da buldum.

Yükseklerde uçan bir kartalın gözlerinden bakıyordum, uçuyor da uçuyordum.
Hem çok mutluydum, hem hüzünlü.
Ağlıyordum ve gözyaşımlarım hiç dinmedi.
Aşk’tan mı hüzünden mi bilmiyorum.
Aşkımı Toprak anaya emanet ettim, biliyorum ki ölen sadece yeniden doğandır.

Gözyaşım.

Bir olmuştum yağmurun düştüğü toprakla ve şimdi güneş ile de birim.
Gözlerimin yaşlarıyla yıkandı tenim, çamura dönen bedenimi Ateşle körükledim ki, pişsin diye yüreğim.

Fırtınanın gücüyle savrulurken nefes alıyorum.
Soğudu nefesim.
Nefesimle hayat oldum, can oldum, ses oldum dedim.
Bi de baktım ki aslında ne nefesim, ne de sesim.
Yokum.
Olan biten her şey aslında hiç dedim.
Dedim ki, ben Hiç im...
Cevap veren; sen sensin lakin ayrı değilsin, benden de, hem de hiç değilsin.

Ey Aşk diye seslendim, Aşkı aynada izlemek istedim.
İsteyen bendim, isteten kim di dedim.
Sonra anladım, saçları güzel kokan bir kadının elleri oldum.
Bir adamın ensesinde dolaşan ve kirli sakallarını okşayan eller oldum.

Gül bahçesinde sarı bir gül oldum.
Koklandım, koparıldım, kurudum, çürüdüm.
Çürüdüm, piştim.
Çocuk ayakları üstümden geçerken ezildim, çimenlere dost oldum.
Mest oldum, Aşk oldum.
Oldukça yok oldum.
İzimi kaybettirdim derken baktım, izleyen bendim beni.

Kendim olduğumu sandığım her bir suret yok oldu.
Bilemez oldum kendimi, aslında bilinmez olmuştum.
Tütün oldum, esrar oldum, çekildim nefes nefes.
Evladı için yalvaran bir annenin duası oldum.
Yokum dedim, yok olana eş oldum.
Kimi benden çok seversen, onu alırım senden, dedi.
Dedim ki, kim var ki Senden ayrı ey Yaratan.
Sarıldım içimde, baktım iki gözüm bir olmuş.


Oldum mu yoksa sen mi oldurdun?
Öldüm mü yoksa aslında yeniden mi doğdum?






bir Toz zerresi