Kızgınım aslında yüreğimi bırakıp gidenlere ,
Sadece gidenlere değil ,gelmeyi bile tenezzül etmeyenlere ,
İçimdeki çocuğu öldürebilenlere,
En çokta kime kızgınım biliyormusun?
Size değeliymissiniz gibi değer veren bene,
İçimdeki çocuğu öldürmelerine izin verdiğim günlere ,
Ama ben nerden bilebilirdim ki diyemiyorum artık ,
Bedenimin içindeki beden ellere gitmiş,
Bir karış toprağa gömülecek hale gelmiş ,
Diyemiyorum,
Sen nasıl yaptın bunu kendine diyebilecek kadar,
Kızgınım !
Cümlenin sonuna konan ünlemin bile saygı duruşuna geçtiği şu dakikalarda ,
Sonunu düşünüyorum,
Boş bir bedende ,
Boş insanlarla ,
Boş vakitlerimde ,
Zamanı ve bedenimi nasıl doldurabileceğim diye ?
Soru da değil belki ,
Kimine göre bir boş bir cümle.
Değil ama hiçte öyle değil,
Çünkü , çünkü ben artık,
Gökyüzüne bırakilmayi bekleyen bir balon gibiyim.
Bırak beni küçük çocuk ,
Bırak sonsuzluğa ,
Bırak ki içimdeki çocuğu ,ruhu bulabiliyim
O koskacaman sonsuzlukta,
Bir anka kuşu olarak geri dönebiliyim,
Küllerimden doğabiliyim,
Kanat cirpiyim umutlarina ,
Yada kabul edersen tekrar beni bedenine,
Umutlarimiza ...