ne çok özlermişim,
yaz ortasında yağmuru,
zemheride güneşi,
senli dakikaları, anları.
hasretlik bu olsa gerek,
mısra mısra, dize dize gelip söze
utla, kemanla, sazla dönüşen sese.
kor ateş gibi düşüp de içine
harlayıp yakan bedeni.

ne çok özlermişim,
aklım çıkıyor sensizken gezmelere
göz kör oluyor baktığı her şeye.
sokaklar cendere,
ev-köy hapishane,
renkler uçup gidiyor bir yerlere,
yer yeşil,
gök yeşil,
deniz yeşil oluyor
senden gayrısını görmeyen gözlerime.

ne çok özlermişim,
ağlayamıyorum bile
ama inan erkekliğimden bu.
deli sorular dolaşıyor sensizken zihnimde,
o da benim gibi midir diyorum,
o da benim gibi midir olduğu yerde?
gözü telefonda, aklı gezmelerde,
dolaşıyor mudur dili
söylerken bensiz kelimeleri?

ne çok özlermişim ne çok,
ah duyabilsem
ah duyabilsem bir kez daha o büyülü sesi
kalmaz inan deliliğimden eser
yatağında bir ırmak gibi sakin
bekler dururum atiyi.
bekler dururum atiyi.