2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1753
Okunma
anne ve babamı yitirdikten sonra memlekete her gittiğimde, her dış kapıyı açtığımda hissettiklerim.
En çok da,
bir kapıdan geçerken acır canım.
Seriliverir anılar gözümün önüne,
beni bekliyordur eşikte,
Kâh içilen ilk sigara,
Kâh bir yere yetişmenin çırpınışı
ve bir daha göremediklerim.
Kapının tokmağını tutarken elim,
aslında tuttuğum tokmak değildir,
Eller eller,
ve yine eller…
Okşarım bazen kapı tokmağını
Sessizce.
Okşadığım anamdır, babamdır
elimden kayıp giden…
Bazen de bir sevgilidir yüreğimi ilk sızlatan.
En çok da,
bir kapıdan geçerken acır canım.
Kimse bilmez,
kimse görmez yüreğimin titrediğini.
Kapıların varlığa
ya da yokluğa açıldığını.
iş aramaya çıkışlarım gelir aklıma
umutsuzca,
ilk maaşımı annemin avucuna saymak için
ki çırpınışım,
sevdiğimi anneme , babama
söyleyemeyişlerim,
Umuda çıkışlarım,
ve sonsuzluğa uğurlayışlarım…
En çok da
bir kapıdan geçerken acır canım.
ny
5.0
100% (1)