Nefesim tepinirken ciğerlerimde
Sesinin kırık çocuk telaşları
Gözümü değil
Gönlümü yakıyor...


Bilmiyorum kalbinden başka adres
Yolların kapalı
Dikenli tellerden kurtaramıyorum ayaklarımı
Elim kapı tokmağından boş dönüyor
Dünya her zamankinden daha da hızlı
Durmuyor zaman göğüs kafesimde
Kaburgalarım ciğerlerime saplanırken
Ben hala küçük bir çocuk gibi
Seni özlüyorum
Seni...


Ütopik sanrıları
Gerçek sanarken Tanrı
Beni yokluğunda unutuyor
Nefes alan,
Asla doğmayacak bir cenin gibi...


Hayat geçip giderken
Yollarında savruluyorum
Su misali...
Kalbinin durgun hali
Yüreğimden bağımsız
Kahvemi hep sana kapatırdım ya hani
Açık yollar görünüyor
Bir gün
Döner misin sahi?


Gözden ırağım
Gönülden de mi düştüm,
Bir gün el veripte,
Kaldırır mısın beni?
Koyar mısın hep olduğum yere
Kıymetli eşyalar gibi geri...?






Elif SEZGİN