‘ oysa sadece beş kelimeden ibaretti söylediklerin… :) ‘



hiç ummadığım bir zamanda açtın kollarını bana
ve ben hayır demeyi düşünsem de diyemedim…

demiştim di mi
’dilimdeki tüm hayırlar önünde secdeye duruyorlar’ diye…


oysa hep derim herkesin cehennemi kendine
bir de benim yüzümden yanmasın kimse…

demek ki sana ihtiyacım vardı benim
sen geldin ve beni içine aldın, sarıp sarmaladın…

acılarım geçti mi, hayır. dindi mi, hayır.

içim daralıyordu ya, hani nefesim kesiliyordu
genişledi içimde bir yerler serin mi serin…

peki yer’in
orasını hiç sorma derin mi derin…


…



herkes kaçarken
ç’ağlamaya hazır bir denizden
sen
’ağla’ dedin bana
ve ben ağladım bu halime şaşırıpta...

sonra mı.?
nefes almaya başladım yeniden...

benim aldığım nefes
senin canını acıtmaya başladı biliyorum
çünkü ben her nefesimde
kimseye diyemediklerimi sana söylüyorum...


…


gün geçmiyor ki
elin boş gel bana hep dolu dolusun

birgün bir şarkıyla, ertesi gün bir kokuyla
bütün benliğimi alıp çıkarıyorsun tek tek
s’akladığım çıkmazlarımdan günışığına

’işte’ diyorsun
’özlemişti güneş tenini , dolsun her bir zerrene...’

ve ben sadece senin için parlamaya başlıyorum
yüzümü hep sana dönerek, hep sana gülümseyerek...




‘sen kanatlarınla sımsıkı sararken sevginle beni
ben kan’ atlarımla ezip kanatıyorum o güzel yüreğini…’






29-30042014/dnzc_