10
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
831
Okunma

bakışlarının düzlüğü yoktu
ellerinin yanardağı sönmüştü sanki
dumanı havalanmıyordu bir sigara içimi
her geçtiğinde evimin önünden
görmüyordum gün güne ıradığını
yılların doluştuğunu araya
ve.. beni hiç arayıp sormadığını
bittiğini mektupların
neden diye sorma yine de bu özlem
kırağı tuttu aklım günüm kış oldu
üşüdüm yokluğunda titredi sevdam
yetinmekten kurumuş gülle
kim bilir kaç kişiye kokladığın
bu nasıl gönül ki dövülmekle uslanmaz
karanfil bakışın altında
erirdi bazlamada tereyağ
oturmak isterdik bir asmanın altına
ya da sallanmak bir salıncakta
bir çocuk kadar mutlu
gülerdik birbirimize
şu yolculuk çantanı
indirsen omzundan ne olur
üşüdüm yokluğunda..
31. 05. 2017 / Nazik Gülünay