Aklından geçer de diline düşmez değil mi ? İçini okuyan olsa aslında roman yazılmasının mümkünatı var fakat birde dile dökmeye gelince dil lal,kulak sağır sanki. Oysa daha demin ne güzel cümleler kurmuştun ve hiç birine tek bir toz kondurmadan bir kenarda biriktirmiştin olur da söyleyecek olursam yanımda hazırda bulunsun diye.Sonra o çok sevdiğin uzun boylu adam çıkıp geldi yanına. Tam topladın bütün cesaretini söyleyecektin ki en güzel cümleleri yine aynı şey değil mi? Sanki israf olacak diye yüreğinin penceresini açıp o güzelim cümleleri uçuruverdin gökyüzüne. Bak dedin sonra adama...Bak bakışlarım var benim. Kirlenmemiş, el değmemiş, sevginin, huzurun, mutluluğun sevincini sende yaşayan bakışlarım var. Kabul edersen uçan cümlelerimde var. Evet seni görmeye daha fazla dayanamyıp kalbimin penceresinden uçan cümleler. Sahi, konuşsaydım dinler miydin beni? Otursaydık iki tabureye karşılıklı ben anlatsaydım sen dinleme zahmetinde bulunsaydın. Bence dinlerdin bugün dinlediğin gibi. Gülünce kısılan gözlerin ve beni benden alan gülüşünle.Şimdi söyleme fırsatım var aslında. Gerçi sabahlara kadar anlatsamda bitiremem seni. Biliyor musun mesele aslında sen de değilsin... Mesele içimdekiler, mesele sana olan hislerim asıl mesele sana sakladığım tertemiz sevgim. Dinlemek istersen ben hep buradayım, seninleyim, yanındayım ama yalnız değilim tabi aşkla,sabırla,güvenle, sadakatle yanındayım. Ve daha bir çok şeyyy...