2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1309
Okunma
Aslında olmayan cümleler kuruyoruz
sabaha karşı ölüyoruz yalnızlığımıza
ve akşam oluyor sonra
çok sonra öğreniyoruz yaşadığımızı
ben kendimden nefret ediyorum belki
kimse bilmiyor ne düşündüğümü
iyi mi kötü mü / vurulunca anlıyoruz baharı
yaşlı bir çiçek rengindeyim bu akşam
sorular geliyor aklıma cevabı daha önceden verilmiş
sus kere bir delilik dolanıyor
ağrıyan gözyaşlarıma
yine de güzel aslında
hissetmek olmayanı
biliyorum türlü türlü düşünceler
başka bir boyutun başka gölgesi
falanlar filanlar
hep yalnızlıktan bunlar
kalabalık içinde yalnızlıktan
hissedenler bilirler beni
kendini ateşe atanlar
-- ve sonrasında sevişirler
gönlü dünyaya küsmüş renklerle ...
5.0
100% (7)
Cevap Yaz
