Gece düşüyor ellerimden.
Ve bir gerdanlık hızla suya dalıyor.
Ateşler yanıyor parlayan ay altında.
Uzanıyorum gölgeme.
Gölgem bana doğruluyor.
Sonra...
Sonra dünya dönüyor ahşap bir gemide.
Geminin güvertesi bir kağıt olup bulutlara süzülüyor.
Sarışın yalnızlık göğsümün orta yerine kuruluyor.
Sinsi adımlarla yaklaşıyor.
Tüm ihtişamıyla...
Hoşgeldin diyorum görür görmez.
O ise sadece bir selam vermekle yetiniyor.
Mağrur bakışlarıyla tepeden tırnağa süzüyor beni.
Bir pusula istiyor benden.
Ne pusulası der gibi şaşkın şaşkın şaşkın bakıyorum yüzüne.
O ise kahkahayı koyveriyor.
Katran karası kirpiklerinde,
Acı bir gülümseyişle...
Getiriyorum pusulayı.
Bak diyor,burası kuzey.
Yani kardeşliğin olduğu yer.
Ama siz insanlar,
Elinize silahları alıp onu yokettiğinizden beri,
Sizi ziyarete geliyorum durmaksızın.
Burası güneydi,
Yani güzeliik.
Siz insanlar karanlık üstünde yürümek istediğinizden bu yana,
Güzellik toprak altında.
Burası doğuydu.
Yani düş.
Düşleri o kadar önemsiz gördünüz ki,
Bir tek düş dünyanızı bu cehennemden kurtarabilirdi.
Burası batıydı,
Yani Barış,
Elinizde ve kalbinizde hatta ruhunuzda,
Nefret tohumlarıyla gezdiğinizden beri,
Barışın adı yok bu topraklarda.
Ve bundan sonra hepinizin yolu burada biter,
Sarışın yalnızlık!!!