Her insan bir damladır
Şu fani dünyada
Kainat denen
Okyanusa kavuşmayı dileyen
Bir damla
Kim bilir
Belki bir adım berisindedir aradığı
Belki de bir adım ötesinde
Kör olmuştur gözleri göremez
Perde inmiştir belki de
Tek engeli ise kendi nefsidir

Bu yüzdendir kendini keşfetmek
Nefsini terbiye etmek
Evreni keşfetmekten daha değerlidir insan
Zihin her fırsatta nefsi ele geçirir
Kölesidir artık
Yılan gibi ruhunu zehirler durur
Derdin tek ilacı
Rabbini anmaktır

Ömrümün kaçıncı günündeyim
Kaçıncı haram uykularım
Göz kapaklarım çıldıracak gibi
Uykusuzluğa mahkum
Gözlerimi demler durur gece boyunca

Bu kaçıncı
Soysuz ıssızlığı kabulleniş
Yalnızlığın gölgesinde
Çerçevesiz hayallerimi süsleyen resimler
Yıllar geçiyor
Birer,ikişer derken
Yiyecek ekmek te var
İçilecek su da
Yüzümde mağrur tebessümle
Gözlerimin pınarlarındaki sahipsiz damlalarla
Yüreğimdeki göz göz olmuş yaralarımla
Gövdeme dar gelen ruhum
Can çekişiyor bedenimde
Ne gecem
Ne gündüzüm
Sûkun bulmakta