Doğuştan hatalı yaşayan nefsim
Yenen darbelerden, pişmedi gitti.
Herkesçe bilinir aşiyan nefsim
Güneşli günlere, düşmedi gitti.

Her gün bir engelle teke tek kaldı
Hain yüreğine korkuyu saldı
İnsanlardan dua, bazen ah aldı
Gerili setleri, aşmadı gitti.

İbadet ederim sandı kendini
Yıkmadı, örülmüş yüksek bendini
Çağdaş sayılırdı yapsa dandini
Dolup da üstünden, taşmadı gitti.

İşi düşenleri gerçek dost sandı
Muhtaç olunca da eli boş döndü
Yüzüne gülenin haline kandı
Sırlarını dosta, açmadı gitti.

Kanardı, ağzına balı çalana
Görse, gücü yetmez her tür talana
Kesinlikle dili varmaz yalana
Sevinçle şahlanıp, coşmadı gitti.

Kafası kocaman içi bom boştu
Akılsız olunca gülene hoştu
Gel beri diyene hızlıca koştu
Menfaat peşinden, koşmadı gitti.

Ömrün çoğu geçmiş kırarmış saçı
Uygun görmemişler en ucuz tacı
Dursunî’nin yanmış, oklava, sacı
Taşa başvurmaya, şaşmadı gitti.

Dursun Yeşil – 26/05/2007