2
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1046
Okunma
iplerini koparmış kuklalardan korkardım eskiden
kukla olduklarını unutup
kukla,
kukla olduğunu unutup
ipleri eline alarak
beni oynatacak diye
ödüm kopardı
sonra
asıl korkmam gerekeni fark ettim
beni ve kukla diye bildiğimi oynatma iradesine yön vereni
perdenin arkasında duruyor sandığım beni var eden gölgemi
ışığı
enerjiyi
madde ve mana arasında kalan o şeyi gördüğümde anladım
her şeyin görünen ile sınırlı olmadığını
iplerimi koparmış kuklayım artık
iplerini henüz koparmamış olanın elinde..yeniden dirilmeyi bekleyen
gölgesiz bir kukla.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
