SENİN ARDINDAN

Ben çok sevdalı büyüdüm,
Hayat benim içime kadar işledi
Öfkenin sıcaklığı kalbimi ateşledi.
Şimdi biliyorum yalnızlık en kötüsü
Örtüyor gözlerimi andıkça öyküsü.

Umutların ötesinde bir şeydi,
Koşar adım uzaklaşırken ayakları
Özür diler gibi titriyordu dudakları.
Yüzündeki hüzünden tek gülüşü kaldı
Usulca ağlarken bir duvar dibinde,
O da ölümün gözlerinde çoğaldı.

Oysa her şey yaşanırken hayatta
Kırılan yüreğimde paramparça umutlar
Gökyüzünü solduruyor artık bulutlar.
Dağlasam geçer mi acılarım?
Pişmanlığın gizli elleri yakamda,
Çıplak bir çölü öpüyor sancılarım.

Yağmur tüm duyguları sürükledi
Üryan bir zamana çıkardı yolları
Aşka dair ne varsa üzerime yükledi.
Bir zamanlar birlikte yürünen sokakların
Hayaline sarılıp beklediğim durakların,
Yüreğimde izi kaldı geçirdiği tırnakların.

Uyuşurdu gözlerim giderken ardından
Alnımıza yazılmış ayrılığın menzili,
Çiçekler eğerdi başını inadından.
Yalnızlık kirpiğine bulaşan yaştı
Güvercin tüneğine döndü kollarım,
Bana yaşattığı amansız bir savaştı.
Rasim YILMAZ
11 Mayıs 2017