Gecenin duldasına gizlenmiş o
utangaç masum yüzün
umuda dair duygular
düşünceler
bardaktan boşalırcasına hırçın yağarken
kirpiklerin kara bulutlarla dans ediyor
gözlerin nisan yağmurları misali
sağnak sağnak
bakışların da bir buruk hüzün

İlk bahar kapıyı ha çaldı ha çalacak derken
yüreğimi balye balye prangaladı ansızın zuhur eden
safran sarısı güzün


Bazen kestiremez insan iyiyi kötüyü
Alaca karanlık çökünce serine seçemez ak ile karayı
Emleyemez yüreğindeki iğne ucu kadar yarayı
Hele ki bir de yıllarla açmışsa arayı
Viran olur gönlünün beyaz güvercinli sarayı
Duyguların düşüncelerin zihnin nevri döner
Hissedemez kalplerdeki kara kubur çarayı

Sevdikleri bir bir terki diyar ettikçe
gözlerinin feri söner
Yüreğinin hasret korkusu yüze yansır
Yavaş yavaş ömür biter
ömür bittikçe yegane sevdalar ezilir büzülür solar sener
Kirpiklerde biriken nisan yağmurları zamanla diner
Sevinçten kederden üryan
Kara toprağın bağrına sessizce siner


Olur da bir gün ellerini ellerimden çekip gidersen
Gözlerime bakmadan uzaklaş olur mu ?
Yoksa göz yaşlarımın denizine dalar boğulursun
Çürür o güzel yüzün
çürür bedenin sığ sularımda yosun olursun

Bir gün gözlerini alıp gözlerimden firar edersen yüreğimden
sakın arkana bakma olur mu ?
Hatta kulaklarına beş kat poşu tıka n,olursun
Yoksa sözlerim kement atar yüreğine
Istırap içinde acılarla kıvrana kıvrana ölürsün
Seni kendimden çok daha fazla severim bilirsin
Sen benim eşsiz nadide gülümsün

Bir gün yüreğini söküp yüreğimden gidersen
kanatma olur mu ?
Ne hoşça kal
Ne de elveda deme n,olursun
Yoksa mezarımı kendi ellerinle kazmış olursun
Bırak kalbim kendi kendine yansın kül olsun
Canımdan çok sevdiğim varsın el olsun
Yeter ki senin canın sağ olsun...

Nafize