Şiirler arası
duygu çatışmasına şahit olduğum
elinde mızrak gibi kalem taşıyan şairleri
körkütük dizeler yazarken gördüm
bembeyaz sayfaları al’a bulayan
içinden güve’n geçmiş cümleleri
usanmadan ve utanmadan
masmavi denizlerin
bir taşı simgeleyen,
ağırlığına bedenlerini asmış
gözlerini bir yeminle akıtmış
nice ruhlar vurmuştu dibine.

Yağan
çirkin itibar çamuru omuzlarda
bir kalkan gibi hazır-cevaplar
sonu gelmeyen inanç sapkınlıklarıyla
yeni senaryolar yazan buruşuk k’âğıtlar
art arda yerini alıyordu
ateşin
savrulan cazibesinde günah seviştiren
kırmızı cehennemin de
bir mum misâli ve aşkla
usul usul kendilerine eriyorlardı.

Bitmeyen
tükenmesi imkansız bir azim
kurtlanıp duruyordu saklandığı köşesinde
görüyordum
hissediyor
ama hayatın karanlığı engeldi
siyahtı heryer, hiçbir şey duyamıyordum.

Sesim nazlı bir kelebek gibi
kısa gülüşlü ödülü bağrına basıyordu
olur olmaz tınılar diskalifiye
bir tek sevi bir de annemi
kutsal emanet gibi soluyordum kâlbimden
her şey geçecekti
geçecek ve soğuyacaktı ateşi cehennemimin
devam etmeliydi korların üstünde
kötürüm ayaklarım şimdilik yanmaya
k’özlenip
özlemince kavrulmalıydı
ahvâlimin sabır yanı.

ki dünyanın canı
cehennemin az berisinde
ben hâlâ damla niteliğinde
gramı huzuru dengeleyen
sular serpiyordum aminlerinde sonsuz duâlarımın
her şeyin farkında
ve ağırdan aşarak bu devranı
inanıyor
susuyor
kâlbim de ağlak çiğdemler yetiştiriyor
dilimin öksüz yanına
şükrü kızgın mızraklarla iliştirip
görüyordum
az ilerisi masmavi
az ötesi gök’yüzüydü bitecek olan her şeyin..


Sabr’a değerdi
değerdi beklerken şiirlenmeye..