Bremen mızıkacıları haydin
Bir dem vuralım
Masal diyarından
Dedem belirsin
Sedire oturmuş
Kucağında kıvırcık bir kız
Pür dikkat
Masum

Bir gözü kısık felçtenmiş
Anam aşerirken bakmış
Benzermişim bu adama
Severdim onu
İçinde bin çocuk
Bin baba yaşardı
Yine de beceremezdi o yetim
Doğru olanı
Zavallı

Takvim yaprakları
Çekirdek içleriyle dolu
Minik ellerimle
Yeme telaşında
Dedem mutlu
Çiğdem’in yanında
Cumhuriyet gazetesi kenarda
Sırlan konmuş ceketi sandalye de

Faytonlar vardı o zamanlar
Kasaplar
Şehrin dışında
O atlar
Dört nala koşarlardı
Neşelenirdim ilgiden
Kırmızı deri koltukta
Dedemle ben
Kırbacını şaklatırdı arabacı
Vurmazmış
Ekmek parası kazandığı
O yelesi kır ata

Lâkin çarşıya uğramalı
Balon almaya
Kocaman al renkli
Daha da var irili ufaklı
Şişirilmeyi bekleyen
Merdivenlerde patlayan
Apartmanda
Yankılanıp korkutan balonlar

Mutfaktan mis kokular geliyor
Köfte yapmış babannem
Sofrada biz
Dedemle göz kırptık
Aramızda sır
Hayaller kurduk
Anılarda kaldık hepimiz

H. Çiğdem Deniz.