Dedim ki: Gelir misin? Dedi: Sana varmam ben.
Dedim ki: Umut var mı? Dedi: Boşa yormam ben.

Dedim ki: Bir kez dinle, ey ömrümün sultanı!
Pek çok sözüm var sana, dedi: Fazla sormam ben.

Dedim ki: İlk göz ağrım, sol yanımda sızımsın.
Derdime derman sen de, dedi: Yara sarmam ben.

Dedim ki: Sen efendi, ben de aciz bir köle.
Bir döşek koy avluya, dedi: Yatak sermem ben.

Dedim ki: Üşüyorum, hasretin dinmez çile.
Buz tuttu duygularım, dedi: Hırka örmem ben.

Dedim ki: Derviş olsam, odun kırsam kapında.
Seyretsem cemalini, dedi: Balta vermem ben.

Dedim ki: Açıp baksan neler var yüreğimde,
Ah demem! Ey sevgili! Dedi: Kalbi yarmam ben.

Dedim ki: Ömür geçti, düşmeden gazel yere,
Meyletsen şu gönlüme, dedi: Asla girmem ben.

Dedim ki: Böyle zulmü reva görme aşığa,
İsyan sardı her yanım, dedi: Seni germem ben.

Dedim ki: Ama mısın? Bak perişan halime,
Kanar durur yüreğim, dedi: Özü görmem ben.

Dedim ki: Bekle biraz, derman kalmadı dizde.
Naçar kaldım izinde, dedi: Yolda durmam ben.

Dedim ki: Yaram derin, merhem senin lebinde.
Bir kez dokun tenime, Dedi: Haşa! Sürmem ben

Dedim ki: Bu ahlara, taş olsa dile gelir.
Neden susuyor dilin? Dedi: Sevda dermem ben.

Dedim ki: Son bir sözüm, Macit garip bir âşık,
Alay edip eğlenme, dedi: Korkma, yermem ben.

Mehmet Macit
30.04.2017
Dikili/İzmir