Maksat değildir asla kusur ortaya sermek!
Maksat özüme dönüp kusurlarını görmek
*

Bazen gafil avlanır şaşırıp kalır insan
Her oturup kalkılan etmiyor işi asan
İki sözünden biri şer yahut malayani,
Olana kulak vermek insanı etmez kani!

Karaya aktır demek kimisinde marifet
Bırakmaz, kusur bulup hiç bir nesnede iffet!
Kim iyi kim kötüdür, karar verilir derhal!
İnsanların vicdanı ondan sorulur herhal!

Alışıp da almamış olsak da kokusunu
Gıybet şu insanlığın bozuyor dokusunu
Öyle vahim durum ki insanı edip heder
Hesaba çekilirken paya düşürür keder

Nasihatten hisseder olmamış kimi cahil
Ortak eyleyiverir kusurlarına dahil
Fayda etmez dense de artık kimseyi yerme
Hayrın dokunmuyorsa bari zarar da verme!
Nefis azgın bir binek üzerine binene
Ebedi zindan eder gam düşürüp sinene

Ne elle ne de dille engel olamayınca
Sükût düşer sineye çare bulamayınca

’Dinleyen konuşana ortaktır’ der büyükler
Gıybet eden vebali omuzlarına yükler
’Hali sirayet eder yüz yüze bakılanla
El ele hem diz dize, oturup kalkılanla’

İşte böyle bir durum karşısında kalınca
Sine de isyan eder derinlere dalınca
’Tez Mağfirete sarıl’ emri yükselir pesten
’Gaflet rayihasıyla Hakk ayrılır nefesten’

Oysa İNSAN-I KAMİL insana verir huzur
Dinledikçe sineye her dem düşürür sürur.

1 Mayıs 2017