0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
596
Okunma
gülerek duvara şarkı söyleyenlerden değil
ortak olmak için kendini zorlamıyor bile
kalabalıklar arasında bir birine dikkat eden yok
yönlerini keskinleştirmiş evler ve sabit çizgiler
üzülmeyecekler adaletini tartışırken dünyanın
bense kendi etrafımda dönüp kaçıyorum yüreğime
kalıntılar sesime iştirak etmeseler bile
uyuşuyoruz kuşlarla sırılsıklam yağmur
neredeler
ne zaman gelecekler bilmiyorum
bu güzel yeşil tada kasvet karıştıran bulutların
ağlamasından sıkıldım artık
yana yakıla bizi arayan güneşli saatlerin
kuyulardan serinlik istediğini seziyor
seviniyorum
her şeyi olduğu gibi kabul ediyor
göz göze salıncaklar
göz göze koşuyoruz
yorulanlar için kaygısız bekleme odası sevginin önü
o kadar geniş ve nedensiz inanıyorlar ki
ağlamaya değmez diyor
kuruyan dudakların şaşkınlığı.
