Zamana bıraktım her şeyi
Hatta kendimi bile zamana bıraktım.
Saatleri durdurdum
Akreple yelkovanı saniye ile birleştirdim
Durdurdum tik tak sesini
Tıpkı kalbimin sesini durdurduğum gibi
Giden gidiyor a dostlar
Ve geride koca bir enkaz kalıyor
Ne yapacağını bilmez,
Ne söyleyeceğini bilmez,
Bazen deli bazen ketum oluyorum
Durdurdum işte zamanı sana inat
Ben zamanı senin için durdurmadım
Sadece kendim için durmasını istedim
Zaman akıp giderken,
Sen eskilerde, tarihin sayfalarında kalma diye
Senle yaşadıklarım hep taze kalsın diye
Dün yaşadıklarımızın eskimemesi için
Sen, sorarsan bana onca yaşadıklarımızı
Ben dün demek için
Biliyorum sana sorsam aynı suali
Unutum, sahi senle ne yaşadık dersin
Ama ben diyemem diyemiyorum diyemiycem
Bazen ne çok kızıyorum kendime
Bazen neden bu kadar deli divane oluyorum
Neden bu kadar değer verirken
Hep kaybeden oluyorum diye,
Kızıyorum işte
Beynime kızıyorum
Seni bu kadar düşündüğü için
Sonra kalbime kızıyorum
Sana bu kadar değer kattığı için
Yoluna uğruna, beni kul köle yaptı diye
Kızıyorum işte, sana dair benliğimde taşıdığım her şeye
Çünkü ben senin yokluğuna mahkum iken
Senin umursamaz haline tavrına
Hatta bazen o gülüşüne yandığım
Gülüşüne kızıyorum bensiz kahkahalarına
Gözlerinin içine bakıp ta dünyayı unuttuğum
Gözlerinin baktığı yerde ben yokum diye
Kızıyorum:
Kızıyorum işte sana dair aldığım nefese
Sensiz başımı koyduğum yastığa
Uyandığımda sol yanımın boş olmasına
Aynada kendimi tek gördüğüm ana
Kahvaltıyı tek başıma yaptığım ana
Kızıyorum işte sensiz gecen her ana
Başını omzuma dayadığın ana
Dilinden bal diye dökülen kelimelere
Çocuksu yanına
Sıcak sözlerine içten haline
Ben en çok senin,
İçinde büyüttüğün çocuksu yanını sevdim
Kızıyorum kendime
Bunlar varken, dünya ayaklarımı yerde keserken
Sensizliğin kaderine mahkum olduğum için
Sukuta boğdum kendimi
Yalnızlık hayatımın ortağı oldu
Her anımda yanımda
Beni hiç terk etmiyor kovdum gitmiyor
Kızıyorum işte
Bana dair, sana dair her şeye
Kızıyorum ama sen kızgınlığımı görmüyorsun
Yine kızgın halimle yalnızlığımla
Baş başa kalıyorum
Ben varlığının tiryakisiydim
Yokluğunun bağımlısı oldum
Kör, yolu rotası belli olmayan bedevi
Dalgaların konuştuğunu fark ettim
Yokluğunda hep dalgalara gittim
Bazen bir bebek edasında oldular
Bazende en az sen kadar hırçın
Ben kadar deli
Sordular bana nedir bu hali ahvalinin hali
Seni anlatım onlara
Ben anlatım dalgalar ağladı
Ben anlatım dalgalar beni ağlattı
Sonra bir gün bir dileğin var mı dediler
Var dedim
Kızdım kendime sensiz kaderime
Alın beni dalgalar alın beni de aranıza dedim
Vurun beni kayaların en keskin yerine
Su misali erisin cüssem kalmasın geride bedenim
Hırçın oldular beni kum taneleriyle kovdular
Dalgalara kızdım kumlara kızdım
Su olmayı beceremediğime kızdım
Sensiz bu şehirde nefes alışıma
Yokluğunun mahkumu olduğum için kızdım
Kızıyorum işte
Sana değil
Seni seven benliğime
Adamlığıma kızıyorum
Adam gibi sevmişim seni
Senin bunu görememene kızıyorum
Kızıyorum işte: