başlarken
elle tutulmaz somutluklar arasındayız
iyinin anaç kucağında savruluyor henüzler
henüz, bir acaip zaman dilimi
olacakları ikimiz de biliyoruz
kendini gerçekleştiren kehanetler kök atıyor
benim kahinim sen
senin kılavuzun ben
başka bir şehirde başka olabilirdik
ilk tanımanın büründüğü açıklar kimliğimizde
birbirimizi yanlış yerlerden tuttuk
masum kararsızlıkların bulanığında
tren geçşeydi sana ilk nefretimin tomurcuklandığı hafta anlamsızca raylardan
bi ermişle kesişseydi yolum
ya da esrarkeşin hüznüyle
hayata bu kadar daralmazdı dehlizlerim
biteviye tekrarlayan suskunluklar
ağıttı doldurulamayan boşluklara
boşluklar boşluklarımızı sararak sesi yankılaştırdı
tekrarlarını dinledik gaflet uykularına dalarak
herşey olmanın sancısı sardı hiçliğimizi
boşluklar girince aralara boşluklardan
birbirimizin duvarlarında yankılandık
gittikçe uzaklaştı ses
kehanetler hızla sağlandı
kötünün vamp gülüşündeyiz şimdi
kahini olduk eksiltilmiş yazgımızın
başka şehirler olmadı başka bizler de
düşürdük yanlış kavranmış eklemlerimizden uçuruma
başladığımız kişiyi
henüz
henüz erken
elle tutulur sızılarımız var şimdi
biterken