sevgiyi ihtiyaçlar hiyerarşisine tıkıştıran çağ
kime ihtiyacım var bilemedim hiç
barınak şaşkınlığıyla tanınan hayatın soğukluğu
sokuluyor aramıza
gökten isa yağmurlarla birlikte inse
büyük kötülüğün tam ortasına
bilmenin kibriyle yakılan masumiyet
öğrenmelerin sarhoşluğuyla yağmalanan niyet
tutulan ay
kararan güneş
maslow daha ustası isa’dan yaşamın
reyonlara dizilen bereketin reklamlarında
kitapları filmlerle toplayan
şarkıları fahişelerle
azizleri hentbolla
köyleri uzayla, şeytanı tanrıyla sonsuz bir cümlede kuran
anlam
vurur geçer tokadını orantısızca
hayat artık son şekilsizliğini almıştır
büyük tuzağa böyle düşülür
yavaşça
ve ustaca
ve acemice

başka bir hayatı düşleyerek yaşanır gerçeğin uzun zaman dilimi
kendi adına herkesin
kırılgan şizofrenler kendi arasında sanrılarını değişirler ara sıra
umutsuzluğa yeni açılımlar çıkartmak için panayıra
bir büyük rüyadır tutar yedeğini
uykusuzluktur yaşanan artık

kim işlemiş tanrı aşkına gündüz vakti
bu kadar cinayeti?