Sen gittin ya
Hiç ağlamadım biliyor musun?
Şarkıların hepsini susturdum bir gece
Avuttum inceden inceye ağlayan kemanı
Ama ben hiç ağlamadım.

İç ceplerde köstekli saatler taşınan zamanları
Ve içinden hafif adımlarla geçen ömürlerin,
Uzun ve dar kapı aralıklarında yaşadığı
O masum aşkları anlatan filmlerin
Sonunu izledim durmadan
İzlerken hiç ağlamadım ama.

Gözlerimi kapamadan
Omuzlarıma sık sık dokundum mesela
Gittikçe düşen omuzlarıma dik durmayı öğütledim
Bir yürekte gerçekten hiç ısınmamışım anladım
Hiç sevilmemiş olmak
Bir omuzu nasıl çökertir bilir misin
Ben öğrendim
Ağlamadan öğrendim.
Ya geceler boyu dizlerini karnına çekmeyi
Bir yarayı saklar gibi
Bir sancıyı dinler gibi
Bir cenin gibi
Dizlerine sarılmayı bilir misin
Ben onu da öğrendim
Geceler boyu kanata kanata diz kapaklarımı
Dizlerime sarılmayı öğrendim
Kanatırken de sarılırken de hiç ağlamadım.

Sen gittin ya şimdi
Piç edilmiş bir hayat bırakarak ardında
Ben ardın sıra bakarken de ağlamadım
Duvarlara boş çerçeveler astım senden sonra
Yalnızlık çekmedim böylece
Hatta gülümsedim duvarlara
Balıkları beslemeyi unuttum belki
Ama sularını değiştim sık sık
Onların gidişi de çok koymadı bana
Hatta hiç ağlamadım.

Hepsi yalan

Sen gittin ya
Aslında çok canım yandı
Çok yandı canım biliyor musun?
Ağlıyorum...
Necla Bektaş