en yüksek daldaydı kıyamet
koyup günü
geceyi üstüne
kopardım
beni artık buralarda anma

haraç mezat bi yurt edindim
sekiz metre patiska
dokuz tahta

ah allah
bu yolları
rayları selsele
otadın da em diye ömrüme
bu coşkun ayakları
neden dağ
neden telaş
kalabalık


elimin altında ipekten bi yığın dünyalık
sarsam ker mi
bela

hani benim daldan koparttığım tatlı dilim
yaz’ımış meğer alın diye
avcuma karılı

her akşam sırtında al tüy biter ankanın
sabahına halaylara durur pak elleriyle
çünkü soluk soluğa büyüyor hayat
biçiyor karasını yıldızla gecenin
her yusuf’a bi kervan düşüyor

bunu da yaz

koşumsuz at gibi geldim kapına
yelem sade ter
kurşun değmemiş alnım var
ayaklarım kırım

senin için ömürbillah yatarım
şu selvinin altında
tohum muyum
başak mı
eğnim yalazına giydirdiğin bu toprak
ham mı
çorak mı

beni acıkmış kuşların gagasına ver
meyvesine ağacın
öpüp duvara konduran eline ver
karıncanın cılız beline

çünkü açtım tıkabasa
mülkün temelinde değildi adalet
düştüm toprağa