1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1914
Okunma
Vişne kokulu
bir sokağa açılıyor pencerem.
Kaktüs dudaklı bir yalnızlğın
gölgesinden izliyorum gidenleri..
Vedalar soğuk
Baştan aşağıya
ıslak bir yağmur gibi kokuyorum
Artık kusmak için
çok geç olsa gerek şiirlerimi
Biliyorum
O yüzden çoktandır susuyorum
Ve ben ölü bir kelebeğin kanatlarında
unuttum benliğimi
Hayatı eğreti bir bıçağın ucunda
taşıyorum gövdeme.
Vaz geçmek en kolayı
Ben dik yukarı çıkıyorum acıları
Bağrımda kaç ihanetin gölgesi var
saymadım bile..
Dokunmadanda hiç
başka bir erkeğin tenine..
Bundandır belki de yüreğimin şiirlere bulaşmışlığı.
Lekesi çıkmayan
Ah’ları doladım boynuma
Ondan kamburu çıkmış umutlarım....
Ve şimdi
Bütün şiirlere ahtım olsun ki;
Seni unuttum.
Yalnızlığı unutmayacağım...
Bir de idrisi...
Özge Özgen
5.0
100% (8)
Cevap Yaz