SON NEFES
bilemezdin elbet
uçuruma sürüklendiğimi
neyi bildin ki zaten

hoş buna itirazım da yok
gönlüm dünden razı teslimiyete
nerden bileceksin ki
ben bile itiraf edememişken kendime

bu kaçıncı mahkum oluşum
bile bile
sorgu sual girdabında kendimi
nerden bileceksin ki tükendiğimi

bak uçurumun kenarında yine delirmişim
kimbilir
belki de en akıllı halim bu benim

anılarım ne zaman depreşse
uçurumun eşiğinde buluyorum kendimi
hayat bu ya
uçurum oluyor her devinimim
şu anki gibi
ya da delirmeye ramak
gece yarıları

son dal sigaramdan
derin bi nefes çekiyorum
ciğerim iflasın eşiğinde bu aralar
öksürük nöbetlerim çoğaldı
duman altı olmuş yüreğim

kaldırıma düşmüş yosmadan farkı yok zihnimin
aman sende edep kimin umurunda
dilimde küfrün en alası
git ile biter söylemlerim
lanet olsun bak küfürlerim bile
yarım yamalak benim gibi

hoş çok görmüyorum kendime
düşünceler kirlenmişken beynimde
her sözüme bulaşmış ihanetin lekesi

boşver yorma kendini
her zamanki gibi takılmış plak
hep aynı hikaye dilimde

kürkçü dükkanı gibi uçurum kenarı
gel gitler arasındaki zihnim
gitmeye pek bi meyilli

tadı tuzu kalmamış zaten yaşamın
adım gibi biliyorum
anılar bırakmaz peşimi
yapışacak yine yakama
her gün bir parça koparken canımdan
lime lime dökülecek yüreğim

of
sigaramda bitti
içine tüküreyim bu hayatın
hep bana mı denk gelir
feleğin meymenetsiz suratı

hergün ölmektense
bırak bari bu kez
kendi kendimi bitireyim
ölmeye meyletmişken bu beden
bırak be
bırak da
adam gibi öleyim
adam gibi gideyim