Yalnızlığın koynunda bilmemki bu kaç mevsim
Nice zamandır böyle kursağımda hevesim
İçimde avaz avaz bağırsam çıkmaz sesim
Neye yararki şimdi anlatsamda nafile
Maziye her daldığım oldu içime çile

Neler geçti ömrümden bir bilsen senden sonra
Ah ile zara gelen yüreğim düştü kora
Geçen zaman içimde açtı onulmaz yara
Sensiz günler kar boran yüzüme acı sile
Maziye her daldığım oldu içime çile

Sabır nedir öğrendim beklerken yollarını
Düşlerken hep boynuma dolanan kollarını
Küçük çocuk misali yaramaz hallerini
Hayallerin zihnimde durmadan geldi dile
Meziye her daldığım oldu içime çile

Çok sindim sebepsizce öylesi dert kedere
Öldüm öldüm dirildim bilmiyorum kaç kere
Ruhumu yele verdim amaçsızca hedere
Pişman olmak faydasız yanıp dönsemde küle
Maziye her daldığım oldu içime çile

Bedenimde yaşadım ruhumdaki gurbeti
Aklım ile sol yanım bu konuda cenk etti
Özlemin ve hasretin genç ömrümü tüketti
Gönlüme ağır gelen sevdanın gam yüküyle
Maziye her daldığım oldu içime çile
*
Mehmet Kılıçel