Bu benim hikayemdi biliyorum,
Taaki sen karşıma çıkıncaya kadar.
Sonra bizim hikayemiz oldu,
Anlayacağın ikimizin.
Çıkıp geldiğin günü dün gibi hatırlıyorum,
Dün gibi aklımda seni seviyorum dediğim,
Yüzüne baktığım,
Gözlerindeki denizi gördüğüm dün gibi.
Boynunun en güzel yerine kondurduğum o öpücük,
Dudaklarındaki gülüşü alıp götürdüğü dün gibi aklımda.
Avuç içlerinin terlediği,
Kırmızıya dönen yanaklarını unutmak ne mümkün.
Hep nazlıydın,
Hep narin.
Adımı söylerken mevsimler değişir,
Yüreğimden kuşlar uçar,
Omuz başlarımdan kelebekler havalanırdı.
Sanki gelir pencereme konardın bir kuş gibi,
Elimi uzatsam uçacak,
Sevsem kaçacak gibi.
Aniden çıkıp gelen bir bahar gibiydin,
Renk renk açan
Gonca bir gül gibi kokan çiçek.
Koklayamadığım,
Nefesini içime çekemediğim.
Dedim ya.
Benim hikayem seninle başladı,
Benim olmadıgın,
Ama sana sarılıp uyuduğum gecelerim,
Seni koklayamadığım,
Ama kokunu en güzel çiçeklerde aradığım,
Benimsin diyemediğim,
Ama seni kimselerle düşünemediğim kıskandığım,
Adını aşk koyduğum,
Aşkına doymadığım.
Bazen bir şarkıya gözlerimin dalıp gittiği,
Bir şiirde özlemine ağladığım,
Bir deniz kenarında çok uzaklara daldığım sen değilmisin.
Ah can parem,
Yüreğim yetim,
Öksüz bir mülteci say yüreğimi,
Artık yurdum ol,
Bir avuç da olsa topraksız koyma beni,
Sevgisiz koyma beni..
___Cengiz Yılmaz/Şiir Baba