Burgacına takılmışım dünyanın.
Sürgün edilmişim yeryüzüne;
Adem’ den beri…

“Az gitmişim, uz gitmişim; dere tepe düz gitmiş’im.”
Bilene bilene yaşamışım; keskin bir bıçak!!!
Bazan çekiç olmuşum, bazan örs.
Vurdukça dağıtmışım, vuruldukça dağılmışım.
Vedalar doldurmuşum içime; kucak kucak;
Sevgiler... Saygılar... düşünceler... kaygılar…
Vefalı ve cefakar.

Dolaşmışım diyar, diyar,ülke ülke yol almışım.
Sınır dşı edilmişim, sınırlarım içinde;
Uzadıkça; uzamış yollarım.

Sonrası Mevla kerim…
Şimdilik Spil Dağı’nın yükseğinden seyre dalarım.
Kartal gib şahlanır yüreğim, pençelerim ellerim;
Şehrin ışıklarına konarım.

Zamana meydan okuyorum…
Uzaktan ışıl ışıl görünsem de; yorgunum işte…
Lakin; ne vefasızdır yüreğim, ne de, bi’ çareyim
Dimdik ve ayaktayım.

Fakat; bir şey var!!!
Unutmuşum kahkahayı; Kaf Dağının arkasında.
Çoşkuları mı arka bahçasinde bırakmışım.
Zümrüt’ü Anka kuşunda.

Çocukluğum mu…?
Gömdüm içime; oyuncakları mı ikinci bene verdim.
Gençliğm mi?
Çok ötelerde kaldı, durur yüreğimde hüzünle
İkinci bahr mı? Vallahi bilemem.
Lakin…
Ben yaşadıkça; yaşayacaktır o…
Benle birlite.

Kasırgalar la geçti ve geçmektedir bu ömür.
Nice arkadaşlıklar, dostluklar gördüm; arkası yarım…
Zorbalıklar da gördüm; zaman içinde…
Nefretlerim mi?
İlmek, ilmek… düğüm üstüne düğüm.
Ödeşeceği günleri; özlemle beklemekte.
Çok mu üzgünüm?
Bilemem; belkide öyledir. Lakin dünde kaldı herşey.
Ve herşeye rağmen; şimdi ben, yaşıyorum zamanı.
Kaygılarımı ve korkularımı unuttum ben.
Belki de kazançtır benim için bunlar.
Asla unutmayacağım onları;
Dünde yaşadığım o, anları.

Şimdi; Ağrı dağı kadar yükseğindeyim evrenin.
Yer çekimleri kontrol eder beni, gezinirim bi’ gafil.
Ruhum yıldızlar da dolaşır, geceler boyu sel sefil.
Boşlukta kalır rüyalarım, uyandığım da uykumdan.
Ağırlığını taşır bedenim; gündüzün sıkıntısından.

Ne kadar da çok yormuşum kendi mi; koşaradım yaşam…
Nemrut Dağı gibi; harabeye dönmüş idim, bir zaman.

Ya şimdi…
Dört mevsim; zindan da da kalsa bedenim
Olan oldu: Korkularım ve kaygılarım yok artık benim.

Ya delirdim: ya da; aptallaştım.
Taşıyacağım sırtlandığım yükleri; iştahla sırtımda
İçimde beni üzen engelleri; tek tek kaldırdığımda
Şimdi;
İstabul kadar kalabalık; bir okadar da belalı
Dosta dost, düşman’a düşman, zorbaya zorba;
Karadeniz kadar haşin ve dalgalıyım ben.
Coruh kadar azgın;
Ölüdeniz kadar suskun ve sakin;
Akdeniz kadar aydınlık;
Ege Denizi kadar girintili ve çıkıntılıyım ben;
Lakin; adacıkları kadar ıslak ve yosunludur yüreğim.

Uzaklar da olsam da;
İl’im kadar, cefakar.
İlçem kadar vefasız değilim ben.

Ordu’luyum ben.
Kmuru İlçesinin; Fizme beldesinden;
Çamuruna belendiğim; Karapınar Mahallesinden.

Ekrem SAYGI
14.06.2016 Manisa