3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
705
Okunma

KABUS
Gecenin bir vakti
kabusun orta yeri
yarılı göğsümün solundan
sarkıyor ölüm fermanı
gözlerim kan çanağı
keskin kan kokusu
alırcasına burnumun tavan arası
öyle ki
acıya yenilirken tırmalamışım duvarı
dökülmüş yüreğimin sıvası
neşterle kesilmiş boğazımdan
sızarak akan kan
kesiyor nefesimi
ve bir öksürük nöbeti
dilime geliyor kekremsi bir aşk tadı
dikiliyorum kırık ayna karşısına
bakıyorum yaralı bedenime
kim bilir bu kaçıncı kabus
kaç krize direndi bu beden
kaç kez artçılara göğüs gerdi yüreğim
bütün uzuvlarım ayrı ayrı
çürümeye yüz tutmuş bedenim
kesilen soluğuma aldırmadan
son bir hamleyle
çıkıyorum gök kubbeye
acılarla kıvrılırken ben
daha da küçülmüşüm meğer
bir daha dönüp te bakıyorum
kendimi görünce aynada
acıyor yüreğim
ruhani bir törendeyim sanki
yaralarımdan akarken kan
pıhtılaşıyor üzerinde
ve derken
bir salavat takılıyor dilime
tanrıya hürmeten
eşlik ediyor kalp atışlarım
5.0
100% (3)