2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
980
Okunma
Düşsel bir kent kurmak istiyoruz
Kafamızın içinde yer uçsuz bucaksız
Yalnızken başaramıyoruz artık
Birbirimizin hayalleri renk katabilir
Onlar tek başına salt, bir tuz gibi
Bozulmuş badanalar sürülmüş gibi
Dökülüp duruyor yoksa iki günde
Nevrimiz döndü artık kentin grisinden
Rengini kaybetmiş ve taşa dönüşmüş
hatırlatmıyor geçmişte yitirilenleri
Beraber göçüyoruz ağırdan ağırdan
Güneş bulut yağmur hepsi plansız
Gök kuşağı kederli unutulmaktan yakınıyor
Yine de biz unutmadık o kentleri
içinde gökkuşağına yer olan...
Kaldırın suretlerin önüne diktiğiniz duvarları
Düşlerimizin kenti aslında imkansız değil
Biz o kentlerin bahçelerinde yeniden koşacağız
Ve siz bizi bir daha tutamayacaksınız.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz