0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
118
Okunma
Yaşam insan kaosu içinde eriyerek devam ederken
Herkes gibi dünyama kendi gökyüzümü çizdim
İçine artılar eksiler dizdim, sonsuzluk ekledim
Dünyamda uçuşup konan tozlardan kızaran gözlerimle
Gökyüzünü aydınlatan güneşe bakınca yaşadığımı hissettim
Hayallerde mutluluk vaat eden mavi bulutlar
Bulutların içinde uçup duran rengarenk kuşlar
İnsan kaosunun kağıt gibi yırtıp attığı bu hayatta
Kendi dünyamda yarattığım gökyüzünde mutluydum
Gökyüzü daima yerden tenhaydı, daima izsizdi, engelsizdi
Bir karganın gelip gözümü oyması mümkünde olsa
İnsandan daha yırtıcı bir yaratıkla karşılaşmamıştım
Ve kesinlikle orada yerdeki acı ve vahşet yoktu
Fakat orası hayallerimie aitti asla gerçekten benim olmadı.
5.0
100% (2)
