Ben derin bir adamım, derin bir okyanusum
Hatta »güneşi«, lamba gibi saran fanusum
Aşkı anlat diyorsun, bir şeyler yaz diyorsun
Hâl, sevda kitâbemdir, buna da az diyorsun
Kırılıp paramparça olmadan oku baştan
Yazının mürekkebi gözlerimdeki yaştan
Okuyup çözemedin, bulamadın manayı
Yanlış yerde arama artık gül-i ranayı?
Öğreneceksin, benim gibi acı çekerek
Ruhunun küllerini gözlerinden dökerek
Öğreneceksin neymiş özlemin ıstırabı
Kalbindeki ateşe, dökeceksin şarabı
Döktükçe yanacaksın, yandıkça anacaksın
Kül olmayı kurtuluş, özgürlük sanacaksın
Dedim ben sana dedim, benim dibim derindir
Kaçışın yok, boğulmak, senin tek kaderindir
Kim, kime mi köle? Hıh! Anlamadın mı hâlâ?
Güzellik, benim değil; senin başına bela
Sen değilmisin yâr sabah aynaya koşan
Cemalin ile sarhoş olup sevinçle coşan
Ay çiçeği değil mi yüzü dönen güneşe?
Pervaneler değil mi uçup giden ateşe?
O güneş de benim, ateş de benim Leyla
Seni yakmak için gerek yok ağaca, dala


Not:
Muradım şiir için bir şeyler karalamak
Manayı görmek için perdeyi aralamak
Yakışmaz bir şaire, ruhları yaralamak
Yazmak, yazmak insanın ikinci lisanıdır
Kuran’a göre ,,kalem’ Allah’ın ihsanıdır