Lacivert bir sabaha uyandı kirpikleri yapışık
Duyguları frengiye yakalanmış gibi ölümle yan yana
Ateş gibi yanıyordu vücudu sert bir soğuk ta
Az önce öptüğü dudak kimindi koyu kahverengi karanlıkta
İnme inmiş yüzünün yarısı kendinin değil gibiydi bağımsız,
Bir şey zamanı vakumlar gibi çekiyordu öteye öteye
Nefes kokusu ekşi salyalı bir ağız mırıldanıyordu
Hoş geldin gri gecenin zebanilerine.



Gözünün kenarında biriken ter damlaları uyandırdı
Nefesi hızlı kalbi tekleyen bir motor gibi çarpıyordu
İflas etti edecek
Ayak parmak aralarına kadar ter ıslağıydı her yanı
Korku ruhunu esir almış
Yeni kestirdiği saçları bir anda uzamış boynuna doğru iniyordu
Çığlık atar gibi bir ürperti geldi içinden
Doğrulmaya çalışırken bağırıyordu ama sesi çıkmıyordu
Ne olur diyebildi bırak saçlarımı in göğsümün üstünden
Saçlar uzun saçlılar hoş geldin gri gecenin zebanilerine



Siyah bir bulut sarıyordu aydınlığa koşmaya çalıştıkça inatla
Ufuktaki ışık azalıyor ama kolunu bırakmıyordu çekiyordu
Birden sağına doğru hızla döndü yatağında
Yoksa biçerdöver parçalayacaktı vücudunu
Nerden çıktı şimdi bu der gibi baktı sonra soluna döndü hızla
Kırmızı dumanlı acımasız üstüne üstüne geliyordu
Doğrulmaya çalıştı yatağında sert bir baş dönmesi birden bire
İyice flu oldu her şey buğulu maviye çalar bir renk cümbüşü
uzun kollu gri gecenin zebanileri dolamışlardı her yanını..



Koşarak çıktı yatak odasından üstü çıplak
Ayağında bir çift bot çok bağcıklı mor
Zaman tünelinde koşar gibi bazen yemyeşil bazen karlar içinde
Hiç yaprak yok yerlerde hatta dallarda yok ağaçlarda
Yüksek bir uçurum var önünde, küçük eski bir asma köprü
Onu kavuşturacak karşıya,
Asma köprüde yürümeye başlıyor
Mor çok bağcıklı bot sarıyor bağcıklarıyla asma köprüyü
Dolanıyor, yürümeye çalıştıkça daha da sıkı dolanıyor
Asma köprü bırakmıyor ayaklarını ve köprü kopuyor
Aşağısı gri gece zebaniler nehri, düşüyor düşüyor.



Sonra sert bir zeminle buluşmanın acısı yüzünde
Açıyor gözlerini,
Kahverengi Lami net parke ilk defa bu kadar güzel gözüküyor gözüne
Sonra cama doğru bakmayı akıl ediyor korkak bir tavırla
Aydınlık camdan süzülen güneş yüzünü ısıtıyor
Saatle göz göze geliyor
Ve kahrolası yine monoton bir güne uyanıyor