yorgun düştüm yürümekten
yolum yol değil belliki
ciğerlerimden çıkan buhar
sakallarımda donarken
soğukluğunu hatırlatıyor kalbime
bir göz değmesi uçsuz bucaksız
mesafelere hapsetti ufkumu
sahipsiz olunca gönül
konarmış kuş misali
çaresiz mahçup bir dala
muhtaç olmuş ona ne dal farkında
nede gönül o dalın ağırlığını
taşıyamacağının farkında
düşmek varya hayatın kıyısından
düz yolda kalbin takılır düşüncelere
başın önünde yürmek sana koymazda
düşmanın çenesini yorar
dostunu dert deryasına sokar
eninde sonunda tükeniş var da
anlam vermessin bu hıza
karınca kalabalığında yaşarken
ağustos böceği yalnızlığında
salıverirsin tüm umutları boşluğa
teslimiyet zamanını kaçırma
herşeyin bir vakti varsa
yaşandıysa zamanında
doldurdun vadeyi uzat cüzdanı
uğra muhtara değiştirme zamanı
ikametgahı...............















.