Alelacele elime tutuşturulmuş
İadeli tahütlü bir mektup gibi hayat
Veresiye alınan sevgilerle süslenen,
Komşuda uzaktan görülmüş
Ödünç ve her an bitecek gibiydi
Aşklar
Sevgisizliğe
Açlığın sınırını zorlarken
Sonsuzluğun bitmeyen telaşı
Yarınların varlığını yokluğunu
Sorgulatmıyordu bile





Oysaki
Geçen günlere bakıldığı zaman
Çekilen içler
Ahlar
Ve keşkeler
Bir fırsat daha verilse
Yaşanılmaya doyulamayacak
Pişmanlığın yok olduğu
Kıymeti bilinen anlar
Olacaktı






Aymaz düşüncelerle
Var olduğu sanılan yarınlara güvenip
Sevgiliye aşklara
Küskünlüğü meziyet bilen
Tipler le dolu
Davranışlar
Tekrarlanmayacak hatalar gibi
Düşünülüyordu zihinlerde
Gel gör ki
Yarın olunca unutuluyordu
Tüm özlemler






Kaç yarın var diki daha
Bilen var mıydı bu sorunun cevabını
Aslında hayat hep
Sorular ve cevaplardan
İbaret değimliydi
Kendimize sorduğumuz sorular
Çıkmazların sebebimiydi
Tartışmaya açılırken bazen sorular
Sonucunda dayanılmaz kavgalara
Sebep değil miydi?
Ya kendimizle kavgalarımız
Bizi hep cevapsız bırakan
Zehirli düşüncelerin
Şırıngası mıydı cesur ellerde






Kısır bir döngü
Başımızı döndürüp
Sessiz bir fırtına
Savuruyordu bizi
Hiç hesaplamadığımız
Girdapların içine
Nereye düşeceğimizi bilemezken
Yıkılan darmadağın bedenlerin
Ruhsuz can çekişmeleri
Korkutuyordu ürkek oluyordu kalpler
Hani nerdeydi yarınların garantisi







Unutulan en önemli şey
Hayat film şeride gibi
Gözünün önünden geçerken
Gelecek filmin fragmanın da
Beliriveriyordu gözünün önünde
Sevmek ve sevilmek
Komsudan istenilebilecek
Ödünç alınabilecek
Bir İhtiyaç değildi
Hissedildiğinde yaşanılması gereken
Bazen ufacık
Bazen kocaman
bir duyguydu sadece..