Bir damla gözyaşımı içtim bu sabah
Kan tadında kana kana
Depresyon denilen çıkmazın
En dibindeyken.
Uzanacak her eli tutacak
Dermanım yok.
Boş verdiğim hayatımın
Tutarsız saçmalığını yaşıyorum
Doyasıya

Her gece sana uyurken
Rüyalarda buluşmak umuduyla
Dua ediyorum çaresiz
Gözyaşlarımla
Olmasa aydınlıklar
Yarınlar olmasa
Güneşler doğmasa
Allahım ne olur hiç uyanmasam
Artık Onsuz sabahlara.

Umurumda değil canımın yanması.
Tek bir mermi sıkacağım şakağıma
İşte Tramvatik bir gün daha
Şu ıslak ekim sabahında
Gökyüzü tükürüyor
Yağmur damlalarıyla
Seni unutmayı seçtiğim için
Tüm pişmanlığımı
Somurtkan suratıma

Etrafıma saçtığım eski gülücükleri
Arıyorum
Ukalalığımı özlüyorum
Kendime güvenimi
Toplamak istiyorum tüm dağıttıklarımı
Ama anlıyorum ki
En fazla kendimi dağıtmışım
Birleşmiyor arttık
Hiç bir yanım.

Parçaları kaybolmuş eski bir yapboz gibiyim
Senli kısımlar olmayınca
Toplanamıyorum
Gelmiyor bir araya
Mutlu zamanlarım
Depresyon denilen çıkmazın
En dibindeyim
Belki de ,
Hak ettiğimi yaşıyorum

Biliyor musun?
Seni hiç sevmemeliydim
Yanı hak edilişlere bağlıysa hayat
Ben seni hiç hak etmemiştim
Böyle olacağını
Sensiz kalacağımı
Bir gün hiç olmayacağını
En başta biliyorken
Seni bu kadar hiç sevmemeliydim

Bak yitirdim sol yanımı
Hissetmiyorum.
Herşeyine
Cevapsız kaldı kalbim
Buz gibi uyuşuk dudaklarım
Konuşmaktan aciz
Kelimeleri çeviremiyor dilim
Sadece seni düşünebiliyorum
Ve seni yazabiliyorum
Unutmaya çalışsam da
Seni hatırlatan kendimle
Bir başıma
İşte bunları sana yazıyorum
Şaşırtıcı tepkisizliğimle
Depresyon denilen dipsiz
Bir çıkmazın dibindeyim
Kıvrıldım.
Yanındaki boşluğuma.

Ne yaşayacağımı merak etmeden
Sarıldım yokluğuma
Yokluğuna
Sessiz sedasız sonumu
Bekliyorum
Bir kuyunun sonunda.
Ve ölüm sessizliğinde hayatımın
Üstüme atılacak toprağını bekliyorum.





şiir: ÜMİT ERDOĞAN
düzenleme: FAİZE KISACIK