Hani bir söz var ya ülkü öğretmenim kaleminiz kılıçtan keskin olsun diye sizin kaleminiz aslında hep öyle ama bunu yumuşak pozitifliklere sararak yapıyor çook beğendim bu şiir bence yarışmada birinciliği hak etmiş objektif olarak bakarak diyorum bunu sizi candan kutluyorum ...o kalem var ya işte asırlar boyu tarihe ışık tutmuş ne aşklar yazmış ne savaşlar kalem olmasaydı tarih de olamazdı bilinemezdi aslında ... geçmiş çağlardan beri kalem yazara şaire aşık bir de nostalji yapayım kamıştan yapılma kalemler ve hokkaları hissetmek de ilham veriyor çok harika olmuş günüme seçtim bunu ha ettiği yerde görmek için

Ayşegül Aşkım Karagöz tarafından 3/4/2017 5:14:46 PM zamanında düzenlenmiştir.

Kalem...
Yaşam...
Gizem...
Kimlik...
Ve sevginin gücü.
Ne tuhaf bir duygu sevgili hocam, bir ömür uzağındaydım kalemin oysaki elimden düşmezdi lakin edebiyatın sadece okuma tarafı ile ilgiliydim.
Benim de bir kalemim varmış ve Rabbimin bana sunduğu bu armağan için nasıl nasıl şükür doluyum.
Hele ki sizin gibi ustaların varlığı yine Rabbimin bir diğer sunumu.
Tüm sevgimle yaşadım bir ömür ve tüm sevgimle yazıyorum.
Yazdıkça yaşamak, yaşadıkça yazmak: artık bir refleks oldu benim için ve yazdıkça daha da seviyorum sevdikçe yazıyorum.
Kırıldıkça ağlardım önceleri şimdi hem ağlayıp hem yazıyorum.
Mutluluk zaten o derin huşu değil mi yazdıkça çoğalan ve daha da sevmelere uzanan bir yol...
İyi ki varsınız çok değerli hocam.
Sonsuz sevgi ve selamlarımla kıymetli hocam.

Ve izninizle son şiirimi armağan ediyorum yine sizin bu güzel şiirinizle hemhal olup dökülen yürekten...

Sarmalında hidayetin,
Bakir bir nida tadında
Ettiğim her kelam,
Andan kopuk, dünde saklı yaramdan sor beni.
Sonsuzluğun resmini çizmekse özlem,
Sonlanmasını dilediğim her yalandasın,
Yalandan öte metruk hücresi benliğin
Bir de toz kondurmadığım çocuk neşem;
Hani olur da savrulurum es kaza
Kâh bir lahitte serili
Kâh tokalaştığım yalnızlığı kısmet bildiğim.

Kaderin haşin çocuğu,
Kederin de izdüşümü
Hangi mücbir sebep ise
Yoklamamda masum, titrek bir siluet,
Görünmezliğimin penceresinde kim bilir
Aşk nelere delalet?

Şimdi çıksam kozamdan,
Donandığım renklere bir dokunsam ah bir de
Solmalara doyamadığım
Cehennem ateşinde,
Yol olsam ışık olsam;
Yanıp yanıp köz olsa feryatlarım,
Demlensem yine mihrabında aşkın
Bir de tütsü yaksam cahil sevdama
Yetmedi medet umsam gölgende dahi konaklamaya razı;
Bir de tutuşsam gecenin kör vakti
Ah, sonlanmayan hangi masala denk düşsem de
Balkabağına dönüşmeden kalem
Duyarken sağır sultan…

Bir de edindiğim nedamette sol olsam sağ elinde,
Sağ kalsam ölümüne yazdığım her şiirde
Bir de koz olsam şairin yüreğinde.

Olmasan da yanımda,
Sansam seni başköşemde;
Görmesen de; kıyamet habercisi bunca imge
Ve sussan hep
Sadece ben konuşsam gün ve gece,
Olur musun söyle tek derdim tek tasam?

Olmazın oluru bir seste yar olsam
Kurulduğum o rahlede,
Bir de soyutlandığım onca yürekte
Es versem ansızın,
Sızan yaramda merhem olsan bin bir gece;
Öyle işte, edindiğim bu metruk mertebe
Alabildiğine derli toplu kapanmaz yaram,
Yaren olan her şiirde…

Bir de yok olsam,
Karışsam bilinmeze,
Ne mi olurdum sensiz bir ömürle?
Yoksun zaten ne ölümde ne de dirimde:
Olmasak da el ele göz göze,
Boyadım gönül gözümle her karayı,
Beyazın tınısında saklısın,
Pembenin de meşkinde
Mavinin umutla yıkadığı yüreğimde bir nidasın
Saf kan yalnızlığımın tek penceresi;
Pervazında yankıları aşkın,
Göğümde saklısın
Hele ki o halede yoksun kılındığım
Ama yok sayamadığım bunca cümle.




Gülüm Çamlısoy tarafından 3/4/2017 4:04:54 PM zamanında düzenlenmiştir.