UNUTMADIK ,UNUTMAYACAĞIZ

Karakış ecel gibi çökmüştü gök kubbeye
Kanlı eller dalmıştı kan için Hocalı’ya
Ne beden nede namus hep düşmütü hibbeye
Düşmanın kuşatması can için Hocalı’ya

Tam yirmi beş yıl önce Şubat’ın son haftası
Tarihe düşecekti yezidin pis yaftası
Feryat figan olmuştu ağıtların saftası
Arş bile delinmişti gün için Hocalı’ya

Mermiler yağıyordu her taraf can pazarı
Kimi kurşun yiyordu kimide it azarı
Sabiyi kesmek için deşildi göbek zarı
Melekerde ölmüştü an için Hocalı’ya

Gece kefen giymişti kefeni zifir kara
Dağlar taşlar inlemiş dillenip ah-ı zara
Öyle bir vahşetti bu kapanmaz azgın yara
Feryatlar yükselmişti tan için Hocalı’ya

Nasıl bir nefretti bu geçilmedi önüne
Soy kırarak girildi bir milettin kanına
Doğmamış bebeklerin kıyılmştı canına
İnsanlık yok olmuştu kin için Hocalı’ya

Yer ile arş bir olup çarmıha gerilmişti
Bir utanç sahnesiydi ortaya serilmiti
Döğmamış bebelere öl emri verilmişti
Soysuz yezit gelmişti şan için Hocalı’ya

Mehmet Kılıçel