Toros köyü

Bir şiir yazsam denizden şehrime bakarak
İçine Torosları Aşkımızın huzurunu katarak

Ben bir karşı dağların yamacına açan tomurcuğum
Güllerin hatrına sularım dikenleri
Ben bir şairim evvel emirde
Kürsün türbe mezarlığının mezartaslarıdır
Pınarlarım Aslı ve Leylaların gözleridir

Şehrimde gece ürkekcedir kendiliğinden çekilir
Gündüzler benim sarayımdır
Güneş benim hic solmayan leylağımdır
Gözyaşlarım yaradana götüren merdivenlerdir

Ben her sabah
Sarhoş akdeniz dalgasına
Miskin Toros meltemine
Bir baş sağlığı dilerim
Ben de ölen dostlarımın yasına

Yıllardır rüzgarlara esir dağlarım
Benden yoksun
Pınarından leyla leyla
Diyerek şırıldayan
Üzgün Sızvam
Uçun kelebekler uçun
Benden selam götürün
Saçsíz gelin Göktepenin
Arka taraflarına
Benim şerefime
Özgün sairler şerefine

Dipsiz ayrılıklar içinde
Beni özlúyorsa Kızılkuyu
Son nefeste beni akítsın
Pınarların kıraliçesi
Erkeklik timsali
Gezeren çesmesi

Bindirip selamımı
Bir kartalın kanadına
Hazanlarımı salsam
Köpenkavak Meydan ovasına
Hatırlarmı ki
İçine çocuksu sevinçlerimi
Koyduğum azzığım.

Varın söyleyin
Bekir Sami Çetin in babası
Bozhacı emmiye
Hazırlatsın bana
Koyu bulamacı

Ve Toros yaylası
Her bahar açan
Ölüme hayat öpücüğü

Ey Toros yaylası
Karlar çekildikçe
Sende yesersin
Yarpuzlar koksun kekikler yeşil yeşil
Ve Gülümse
İnadına seni terkedenlerin

Küçükpınar yolunda
Yarpuzlar içinde seni ilk kez öpmüstüm
Dudaklarından ey Leyla
Ve o an Yaradana yalvarmıstım ilk
Toros’da yaşadık
Hissemiz olsun mezarlığínda

Her gelişimde
Toros huzurunu boşaltır bana
Ben rahatlığıma abdest alırım her cuma

Sende hiç kurumayan dereler var
Ölmeyen bilgeler
Yaşayan mezarlar
Ve gülümseyen bitimsiz hayatlar var

Her gelişimde sana
İnsanlığı söğüt ağaçlarının gölgesinde bulurum