Dönde bir bak aynaya, hemen çekme yüzünü,
uzun uzun bak, gör gözlerindeki ihanetinin
çirkin yüzünü. Damarlarıma akıttığın zehrin
kalbimi nasıl yavaş yavaş çürüttüğünü izle.
İzlede gör, gör eserini.

Oysaki; nasıl ısınmıştım sana, sessiz gecelerin
ayaktaki tek soytarısı olmuştum sayende,
soytarılarında yüreği var sanmıştım bilemedim,
Bilemedim birgün diz çöktürüpte gideceğini,
bilemedim birgün zehrini başka kalplere
püskürteceğini bilemedim.

Mürettebatı terk etmiş, sessiz bir gemi gibiyim şimdi,
devrilmiş, alabora olmuş, parçalanmış,
dibe batarcasına boğulmuş gibiyim şimdi.
En uzun soluklu aşk filminin, başrol oyuncusuydun sen,
sen yazdın, sen yönettin, sen oynadın, ara rollere sıkıştırılan
bir figüran gibi, kenarda beklettin, oynadıkça oynadın onurumla.

Beni figüran yaptığın kalbin senin olsun,
seni aklımdan siliyorum artık.
Şimdi hiç bitmeyecek bir ihanet filmi yaz ve
figüranın kalbin olsun, acısını aynalara bakta izle...
hoşçakal