(Ankara mahreçli bir mektuptu tebessümün
Sen gülümsemezsen doğmazdı gün)

Harflerin rüyasını süslerdin sen beş mevsim
Sığmazdı güzelliğin kitaba divançeye
Namelere gül adın olurdu rengiyle im
Benzerdin erguvanlar işli kanaviçeye
Her name sana idi mevsim hazan deminde
İsminden ıtır vardı gönlümün mateminde


Yağmur ince yağardı senin has iklimine
Yapraklar titreyerek düşerdi ayağına
Gamzen nakış olurdu hep aşkın kilimine
Üftâdeler düşerdi beş mevsimde ağına
Her name sana idi mevsim hazan deminde
İsminden ıtır vardı gönlümün mateminde


Harflerle ünsiyete başladım sen gelince
Zarafetin şerhini suretinle demledim
Yoktu aşk sahrasında senden şen senden ince
Aşkın kula atını senin için gemledim
Her name sana idi mevsim hazan deminde
İsminden ıtır vardı gönlümün mateminde


Ilgar oldu düşlerim sayende nice zaman
Turnaların göçtüğü diyarları özledim
Senin kokunla doldu yokluğunda cümle an
Sabah akşam beş mevsim yollarını gözledim
Her name sana idi mevsim hazan deminde
İsminden ıtır vardı gönlümün mateminde


En çok hüzne maliktim mülküm varlığım hazan
Yazdığım namelerin dibacesi sade sen
Firar ettin ansızın besledim hep hüsnü zan
Tebessümün yâdımda silinmeyen tek desen
Her name sana idi mevsim hazan deminde
İsminden ıtır vardı gönlümün mateminde


Güz günleri tazeler sinemdeki sancıyı
Ellerinden süzülür hayalime gül nazı
Buluşturur hep kader yolcuyu ve hancıyı
Sabah tazeliğini süsler hüznün niyazı
Her name sana idi mevsim hazan deminde
İsminden ıtır vardı gönlümün mateminde
Ankara, 23.02.2017 İbrahim Kilik