ÇÜNKÜ ÇOCUKTUK
..
Çocuktuk, polis amca olur, tahtadan silah yapar,
suçlu arardık, ama kimse kötü karakter olmazdı,
Çünkü çocuktuk kötü değildik.
Pilot olur kollarımızı açar,
gökyüzüne havalandığımızı hissederdik,
ama hiçbir zaman havalı değildik.
Çünkü çocuktuk kötü değildik.
Çamurdan evler, arabalar, insanlar yapardık,
ama hiçbir zaman çamurlaşmazdık,
Çünkü çocuktuk kötü değildik,
……….
Top oynardık, gol atınca sevinir
gol yiyince üzülürdük,
ama maç bitince dostluk kazanırdı,
Hiçbir zaman dostumuzu sırtından vurmazdık,
Çünkü çocuktuk kötü değildik.
Bazen kavga eder, dayak yer veya döverdik,
ama yinede barışır özür dilerdik
 hiçbir zaman kin ve nefret tutmazdık,
Çünkü çocuktuk kötü değildik.
AŞK nedir bilmezdik,
bizim tek aşkımız annemiz babamızdı,
ihanet edip aldatmazdık onları,
Çünkü çocuktuk kötü değildik.
……….
Gece yatarken yıldızları sayardık,
elimizi uzatır hiç ulaşamazdık,
yıldız olmak isterdik,
ama hiçbir zaman kibirli değildik,
Çünkü çocuktuk kötü değildik.
Ay dedeyi severdik, geceyi sabırsızlıkla bekler,
Konuşmayı ne kadar çok isterdik,
her şeye rağmen büyüklerimize saygısızlık etmezdik,
Çünkü çocuktuk kötü değildik.
……….
Ve büyüdük, gördük ki,
ne polis amcaymışız, ne pilot
nede bir ay dedemiz varmış
ve hiçbir zaman yıldızlara ulaşamazmışız
Büyüdük ve çamurdan evlerimiz yıkıldı,
 Topumuz patladı,  dostlar birer birer sırtından vuruldu,
barışın adını savaşlar aldı,
AŞK mı? Onu da bana değil, Leyla’yla mecnuna sorun.
Ne yani şimdi Büyüdükte kötümü olduk.