Masum günahlarını örtüyorum evrenin,
Boş bir girizgâha da düştüğüm şerhi
İhbar ediyorum Tanrı’ya:
Kaçıncı kuvveti ise aşkın,
Kayıp bir nizamda
Telaşla giyiniyorum masumiyeti:
Sessizliğe konuşluyum yine
Gecenin sükûtundan ayrı düşmüş
Bir hayalet kimliğinde.

Sorup soruşturuyorum hassasiyetimi:
Edindiğim mertebemde,
Sondan başa adımlandığım benliğin de
Şifresini arıyorum istemsizce:
Bir yargı iken
Cehaletin kayıp durağında
Kaçırdığım ruhun kim bilir kaçıncı boş vagonu.

Yeter artık yeter, demelerin şiddetinde;
Sığındığım görünmezliğin ittifak bildiği bir surede
Sadece haykırıyorum tekil kimliğimden
Arda kalan hangi istikamet ise:
Celp ettiğim dinginliği seriyorum ruhumun rahlesine:
Esefle kınandığıma delalet mademki bunca ön yargı,
Kandığım değil kanatıldığım tüm rahmetleri
Öpüp koyuyorum başucuma.

İnzivadayım artık ama asla
İnkâr etmediğim;
Görüntüm mademki kaygan bir zeminde
Dipçiğini kurcaladığım hasret kadar da
Devrik bir tümcede konuşlu.

Hadi, diyorum istemsizce
Oysaki neyi çağırdığım meçhul,
Meşguliyetim yine içselleşen bunca hezeyan
Merhamet konduruyorum hayatın dudaklarına
Aralık kapıdan kayıp giden dünlerimi
Örüyorum birer birer
Nazenin bir tınıda duyulmazlığımın şarkısı,
Paye verdiğim bir gölgede sunumum
Hicap yüklü bir nedamet olsa da
Katık yaptığım hüzünde saklı adım.