Karla kaplı dağların yamacından
Hicranı anımsatan sesler yankılanırken kulağımda
Her ânım hasret tüter
İnadına sevgi yeşerir vâdiler
Sen akar ırmaklar
Ve sen kokarken çiçekler
Dallarında vuslat açar
Toprağı senle sulanan,
Köklerine umut zerk ettiğim ağaçlar.


Hani demiştin ya
Ellerin…
Ellerin ayrılırken ellerimden
İçimi, şimdiden bir deli yangın körükler
Gitsen bir türlü,
Kalsan.... içim bin türlü kavrulurken.


Ve demiştin ya...
Güneşi yakalarken gözlerinde
Zamanı sana kurdum
Gölgende
Vaktin sen olmasını beklerken saatlerin,
Ben…. her salisede
Her halinle, hayâlinle vuku buldum.


Hep söylerdin ya,
Sevgin umman olsa yüreğinde
Zerresini benden esirgersin
Ve sen, sırf sevmekten korktuğun için
Tek harfi, kelimeye fedâ etmezsin diye


Halbuki anlasaydın
Nutkumun, dilimde asılı kaldığını
O ânda tarifsiz bir hâl alırdın
Utanırdın az evvelki fikrinden.
Vah ki delişmen gözlerimde
Görebilseydin o ânda kendini
Vallahi de yanar yanar ağlardın
Üzerinde yürüdüğün kum tanelerince.



NÜS